فرهنگ نومانکلاتوری، تمرکزگرایی، مغبچه ها و ملیجکان

 عبدالرحمن نیک سرشت؛

من به خیال زاهدی گوشه نشین و طرفه آنک

مغبچه‌ای ز هر طرف می‌زندم به چنگ و دف

بی خبرند زاهدان نقش بخوان و لا تقل

مست ریاست محتسب باده بده و لا تخف

صوفی شهر بین که چون لقمه شبهه می‌خورد

پار دمش دراز باد آن حیوان خوش علف(حافظ)

قبل از ظهور نطام تمرکز گرایی افسارگسیخته ی عصر پهلوی، حکام صفوی با اقتصاد گداپرورانه ی خانقاهی، سیاست ورزی های ریاکارانه ی بن العباسی و روش های امنیتی قلچماقی (یاسایی مغولی) تاج و تخت را برای سلسله های بعد از خود با این سنت های حاکمیتی به ارث گذاشت، مخصوصا در عهد قاجار که سران عشایر، اقوام و طوایف در قالب پاسبانان سرزمین های محروسه دولت مرکزی شریک قدرت شدند.

البته، نگارنده با بیان مقدمه ی فوق در جهت نشان دادن ماهیت بحران های اجتماعی که در استان خوزستان منجر به درگیرهای طبقاتی، بازشدن شکاف های اجتماعی، افزایش توقعات فزاینده و انضباط گریزی مدنی می شوند را به شرح دلایل زیر، تشریح می نماید.

۱- تمرکزگرایی افسارگسیخته در خوزستان بدون تکیه ی به نیروی بومی نخبه ی معتدل غیرقوم گرای مصلح، همچنان به غیربومی سازی مدیریت اقتصادی و امنیتی در جهت سهمیه سازی قدرت، منزلت اجتماعی و اعطای ثروت در بین اقوام و مدیران سیاسی نوچه صفت مبادرت می ورزند و این روش حاکمیتی موجب پیدایش نیروی گریز از مرکز در قالب بحران های اجتماعی در خوزستان می گردد.

2- مغبچه های دل و دین بر و ملیجکان خوش خط و خال، این پیاده نظام تمرکزگرایی افسارگسیخته در استان خوزستان امربران مدیران متخلف، زمین خواران، محتکران و رانت خواران زد و بندچی هستند که به یقین، کارکرد این جماعت موجب یارگیری شبکه های نفوذ از میان طبقه محروم ناراضی می گردد.

3- بدون تردید وجود نقایص مذکور که موجب تضعیف نهادهای رسمی و غیررسمی که مسوول پروسه ی ملت سازی هستند، خواهند شد که در نتیجه ی این تضعیف، ظهور بازپروری اندیشه های محروسه گری و بخشی نگری های مویرگی را در برخواهد داشت .

والسلام