“روابط عمومی” نرم افزار؟سخت افزار؟یا جنگ افزار؟

از دوران کودکی همیشه عاشق نویسندگان و شاعران بوده ام و زندگی آنها را دنبال کرده ام شاید یکی از دلایل علاقه ام به کار در روابط عمومی و بعدها حضورم در روابط عمومی نفت پی بردن به این موضوع در ایام کودکی بود که بزرگانی چون نجف دریابندری؛ابراهیم گلستان و حتی فروغ فرخزاد در روابط عمومی نفت بوده اند و حاصل این حضور البته مستندهای زیبایی مانند موج؛مرجان؛خارا و مستندی که با همکاری گلستان و فروغ از خاموش کردن و اطفا حریق چاه نفت در گچساران و رشادت های کارگران نفت ساخته شد شاید هم نامه ها و احساس عاشقانه ی گلستان بزرگ به فروغ فرخزاد بوده است
قصه هایی که بیشتر به قصه های هزار و یک شب و افسانه ها شبیه بوده است تا زندگی کسالت بار؛ماشینی و عاری از عشق بشر امروزی…!
من اما در آن دوران نوجوانی در مسجدسلیمان به دقت به قصه هایی که بزرگترها از باشگاه شیک و پیک نفت و حضور کارمندان فکل کراواتی و عطر و ادکلن زده در باشگاه ها به همراه لفت و رایت مسترهای انگلیسی در شهر گوش فرا میدادم.
و برایم جالب بود که همواره جمعی از نویسندگان؛هنرمندان و نخبگان در روابط عمومی های نفت به عنوان اولین و شاید تا به امروز آخرین شرکت و سازمان ساختارمند کشور حضور داشته اند.
اما در سال های اخیر و با پیشرفت علم و تکنولوژی روابط عمومی های مدرن نیز با اشکال متفاوتی که تلفیقی از نرم افزارها و سخت افزارهاست اداره می شوند.
حالا دیگر شکل جدید روابط عمومی های نوین و مدرن از ارتباطات یک سویه یا اصطلاحا مونولوگ به روابط دو یا چند طرفه و دیالوگ تبدیل گشته است
در روابط عمومی های امروز چرخش از ارتباطات یک سویه و سازمان محور به سمت برقراری ارتباط متقارن و مخاطب محور در دستور کار قرار می‌گیرد.
در روابط عمومی های پیشرو مدیران و کارکنان واحد روابط عمومی همواره باید در پی راهکارهایی برای مشارکت دادن مخاطبین خود در بسط و توسعه پیام‌ها و تبلیغات سازمانی باشند.
باید پذیرفت که دوران استفاده از تریبون‌های یک‌طرفه و انتقال حجمی از اطلاعات خشک و کسل‌کننده پیرامون سازمان و محصولات به سمت مخاطب سپری شده است.
مشارکت دادن مخاطبین در انتشار اطلاعات سازمانی و استفاده از ظرفیت حضور مشتریان در شبکه‌های اجتماعی در سطح گسترده می‌تواند قدرت انتقال مخاطبان شما را به بازویی نیرومند برای روابط عمومی سازمان تبدیل کند.
در روابط عمومی سنتی به دلیل رویکرد سازمان محور و نوع نگاه از درون به بیرونی که بر روابط عمومی حاکم بود نفوذ لحن خشک و رسمی اداری در بیانیه‌ها و پیام‌های سازمان برای مخاطبان خود امری بدیهی بود
ولی با پذیرش مشارکت دادن مخاطب در چرخه تولید و انتقال اطلاعات و اخبار دیگر نمی‌توان لحن بیان بخشنامه‌ای و رسمی متداول در سیستم اداری را به مخاطب تحمیل نمود.
بلکه برای مشارکت هرچه بیشتر توده‌های مخاطب و القاء حس همدلی و میل به نزدیکتر شدن به مشتریان باید لحن صمیمانه‌تر و بیان ساده‌تری برای برقراری ارتباط برگزید.
البته این تغییر تا حد امکان در پروسه‌های کاری و تشریفات اداری نیز باید مورد توجه قرار گیرد و بهبود فرآیندها در جهت ساده سازی امور برای مشتریان که در این نوشتار همان مخاطبان می باشند به طور مستمر انجام شود.
اما یک اصل که همواره باید توسط روابط عمومی ها در نظر گرفته شود استفاده ی ویژه از برندها در ساختار روابط عمومی هاست.
شما تصور کنید که به کارخانه ی آیفون دستور بدهید بیا و مثلا نرم افزار دانلود موسیقی را در گوشی خود قرار بدهید آیا شرکت آیفون با میلیون ها مشتری در سراسر جهان می پذیرد؟!
خیر قطعا آیفون پاسخ خواهد داد که “من همینم که هستم” و آیا این همینم که هستم های شرکت آیفون او را یک برند نکرده است!؟
وقتی شرکت آیفون بزرگترین برند حال حاضر جهان در گوشی است پس لابد خود به نیکی می داند که این پایبندی به چارچوب و کادر خاص خود است که از او پر طرفدار ترین برند جهان را ساخته است.
پس بهتر آنست که به جای تغییر برند ها!در سطح روابط عمومی ها به استفاده از هنر؛استعداد؛هوش؛توان؛شهرت؛ارتباطات و آنچه قالب برندینگ آنهاست برای ارتقا؛توسعه و تبلیغات سازمان و‌مدیران استفاده شود نه اینکه برند آیفون را به مثلا به جی ال ایکس! تبدیل کنیم!
در مبحث روابط عمومی دیگر نگاه نرم افزاری صرف یا نگاه سخت افزاری و دستوری آن هم وقتی طرف حساب ما انسان ها هستند پاسخگو نخواهد بود بلکه تلفیقی از امکانات به روز و سخت افزارهای نوین به همراه نرم افزاری شاخص چون افراد کاربلد؛متخصص و دارای سبک می تواند یک روابط عمومی را به محلی برای رشد و ارتقا سازمان تبدیل نماید.
البته همانطور که در تیتر نوشتم روابط عمومی اگر ناتوان و نابلد باشد و به جای استفاده از ظرفیت ها و پتانسیل های موجود به برند کشی صرف آن هم با نگاه شخصی و عاری از پاسخ های اقناع کننده به محرک های محیطی باشد خود می تواند به یک بد افزار یا جنگ افزار که نوک لوله ی تفنگ آن به سمت راس هرم سازمان است تبدیل شود چرا که تبلیغات بد و از روی ناآگاهی خود بدترین نوع “ضد تبلیغات” است و می تواند تاثیرات سوء و جبران ناپذیری بر پیکره ی سازمانی بر جای بگذارد.

یکم تیرماه۱۴۰۱/ بابک طهماسبی